مشهورترین آثار هنری که صحنه‌هایی از ایلیاد هومر را به تصویر می‌کشند.

ایلیاد هومر

ایلیاد هومر، که داستان افسانه‌ای جنگ تروآ را روایت می‌کند، شاید مشهورترین اثر ادبی یونان باستان باشد. موضوع آن هم هیجان‌انگیز و هم عمیقاً انسانی است. این داستانی از جنگ و درگیری است، اما همچنین داستانی از عشق و از دست دادن. با موضوعاتی که به تجربه انسانی جهانی بسیار نزدیک هستند، جای تعجب نیست که حماسه هومر تا به امروز مورد اشاره قرار می‌گیرد.

آثار هنری الهام گرفته از ایلیاد

در واقع، صحنه‌هایی از حماسه‌های هومر از دستان هنرمندان مشهور بسیاری، چه مجسمه‌ساز و چه نقاش، عبور کرده است. در زیر برخی از مشهورترین آثار هنری که به‌طور ماهرانه‌ای صحنه‌هایی از ایلیاد را به تصویر می‌کشند، آورده شده است.

کراتر اوفرونیوس

کراتر اوفرونیوس، همان‌طور که از نامش پیداست، یک کراتر است، نوعی گلدان که در دوران باستان برای مخلوط کردن شراب با آب استفاده می‌شد. این کراتر اثر اوفرونیوس، نقاش و سفالگر گلدان بود که در آتن در قرن ششم تا پنجم قبل از میلاد زندگی می‌کرد. او یک هنرمند مهم از دوران باستان است که با تکنیک شکل قرمز در گلدان‌هایش کار می‌کرد.

در کراتر اوفرونیوس، هنرمند دو صحنه از اساطیر یونان را به تصویر می‌کشد. یکی از آن‌ها در جلوی آن از جنگ تروآ می‌آید. این صحنه مرگ سارپدون، پسر جوان زئوس را نشان می‌دهد که به‌طور شجاعانه‌ای در طرف تروآ جنگید و به‌طور ناگهانی کشته شد. در لحظه‌ای از اندوه، خدایان هیپنوس (خواب) و تاناتوس (مرگ) بدن بی‌جان او را حمل می‌کنند، در حالی که هرمس، پیام‌رسان خدایان، این مراسم را مشاهده می‌کند.

این اثر هنری نمونه‌ای قدرتمند از این است که چگونه هنرمندان یونان باستان، حتی تقریباً دو قرن پس از انتشار ایلیاد، از کار هومر در هنر خود الهام گرفته‌اند. این اثر گواهی بر تأثیر عمیق شعر حماسی هومر است. امروزه می‌توان آن را در موزه ملی باستان‌شناسی چروتری در ایتالیا یافت.

آشیل و بریسیس

آشیل و بریسیس یک فرسکو است که بار دیگر بر عظمت کامل کار هومر تأکید می‌کند. این اثر در پمپئی در خانه شاعر تراژیک کشف شد و به قرن اول میلادی برمی‌گردد.

این فرسکوی رومی، که با رنگ‌های جسورانه و زنده نقاشی شده است، صحنه‌ای را در آغاز ایلیاد به تصویر می‌کشد که در آن اسیر تروآیی بریسیس توسط مردان آگاممنون از آشیل دور می‌شود. بریسیس در ابتدا به‌عنوان جایزه جنگ به آشیل اهدا شده بود. با این حال، پس از اینکه آگاممنون (پادشاه میسنی و فرمانده) مجبور شد اسیر خود، کریسیس، را برای آرام کردن آپولو بازگرداند، او بریسیس را به‌جای آن خواست.

می‌توان به‌وضوح چهره تراشیده آشیل را دید که روی صندلی نشسته و نیزه‌اش را در دست دارد و با حالتی ناراحت به نظر می‌رسد. در کنار او، با پشت به بیننده، پاتروکلوس دیده می‌شود که بریسیس را به مردان آگاممنون تحویل می‌دهد. اهمیت این اثر هنری در این است که نقطه عطفی در ایلیاد را به تصویر می‌کشد—آغاز خشم آشیل.

آندروماکه در حال عزاداری برای هکتور

ژاک-لویی دیوید یک نقاش نئوکلاسیک فرانسوی بود که به‌خاطر به تصویر کشیدن صحنه‌هایی از دوران یونان و روم باستان شناخته می‌شود. از آثار او که از ایلیاد و شخصیت‌های آن الهام گرفته شده‌اند، مشهورترین آن‌ها آندروماکه در حال عزاداری برای هکتور است که در سال 1783 نقاشی شده است.

همان‌طور که از نامش پیداست، این اثر شاهزاده تروآیی آندروماکه را نشان می‌دهد که برای همسرش هکتور، که توسط آشیل کشته شده است، عزاداری می‌کند. تمام نور بر روی حالت چهره غم‌زده آندروماکه می‌افتد. نقاشی همچنین پسر او با هکتور، آستیاناکس، را نشان می‌دهد که سعی در آرام کردن او دارد، اما نگاه او همچنان به بالا و از دست دادن او کور شده است.

رنگ‌های ملایم و آرام نقاشی دیوید همراه با احساسات قوی که در بیننده ایجاد می‌کند، آن را به یکی از ماهرانه‌ترین اجراهای صحنه مرگ هکتور در ایلیاد تبدیل کرده است.

زندگی آشیل

زندگی آشیل یک اثر هنری واحد نیست، بلکه مجموعه‌ای از فرشینه‌ها است که توسط پیتر پل روبنس ساخته شده و هشت صحنه تعیین‌کننده از زندگی آشیل را به نمایش می‌گذارد. این آثار نگاهی جامع به زندگی این قهرمان باشکوه ارائه می‌دهند.

روبنس از دوران کودکی آشیل شروع می‌کند و صحنه‌ای را نقاشی می‌کند که در آن مادرش تتیس او را در رودخانه استیکس فرو می‌برد تا به او جاودانگی ببخشد. همان‌طور که در ایلیاد، تتیس پسرش را از پاشنه راستش نگه می‌دارد، نقطه‌ای که در نهایت به نابودی او منجر شد. این مجموعه فرشینه‌ها با آموزش آشیل توسط سنتور کیرون ادامه می‌یابد، در حالی که روبنس همچنین برخی از صحنه‌های کلیدی از حماسه هومر، از جمله بازگرداندن بریسیس به آشیل و مرگ هکتور را به تصویر می‌کشد. همه این‌ها به سبک رنسانس-باروک روبنس با رنگ‌های زنده و احساسات زنده نقاشی شده‌اند.

آخرین فرشینه در مجموعه روبنس شاید قوی‌ترین صحنه در ایلیاد از نظر احساسی را به تصویر می‌کشد—مرگ آشیل. این اثر با احساسات فراوان، آشیل را نشان می‌دهد که به مرگ خود تسلیم می‌شود، در حالی که آنچه در اطراف او می‌گذرد می‌تواند به‌عنوان “آشوب ملایم” توصیف شود. به این ترتیب، این ادای احترام به آشیل از سوی هنرمندی مانند روبنس، و همچنین از سوی سایر هنرمندان در سراسر جهان، جایگاه ایلیاد را به‌عنوان اثری که هیچ مرزی، چه مکانی و چه زمانی، نمی‌شناسد، تقویت می‌کند.

“`

لینک مرجع خبر