بانوی چاق سالیاگوس
بانوی چاق سالیاگوس (که به عنوان بانوی برهنه سالیاگوس نیز شناخته می‌شود) قدیمی‌ترین مجسمه شناخته شده سیکلادی است.
مجسمه مرمری از دوره نوسنگی اژه‌ای
این یک مجسمه مرمری از دوره نوسنگی اژه‌ای است که در جزیره کوچک سالیاگوس بین جزایر یونانی پاروس و آنتی‌پاروس کشف شده است.
قدمت و ویژگی‌های مجسمه
این مجسمه به حدود ۵۰۰۰ تا ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد برمی‌گردد و قدیمی‌ترین مجسمه شناخته شده سیکلادی است. این مجسمه سر و شانه چپ خود را از دست داده است.
کشف و محل نگهداری
این مجسمه در حفاری‌های سالیاگوس در دهه ۱۹۶۰ کشف شد و در حال حاضر در موزه باستان‌شناسی پاروس نگهداری می‌شود.
جزیره سالیاگوس
فقط ۵۰۰ متر به شمال آنتی‌پاروس، سالیاگوس قرار دارد، جزیره‌ای با ارزش تاریخی بی‌نظیر و زیبایی طبیعی.
ویژگی‌های جغرافیایی جزیره
این جزیره طولی برابر با ۱۰۰ متر (از شمال به جنوب) و عرضی برابر با ۵۰ متر (از شرق به غرب) دارد. در دوره نوسنگی، سطح دریا حداقل شش متر پایین‌تر از امروز بود و سالیاگوس یک شبه‌جزیره در تنگه‌ای بود که آنتی‌پاروس را به برادر بزرگترش پاروس متصل می‌کرد.
اهمیت تاریخی جزیره
این جزیره به دلیل یافته‌های باستان‌شناسی که در آنجا انجام شده، برای علاقه‌مندان به تاریخ در سراسر جهان شناخته شده است. این جزیره محل قدیمی‌ترین سکونتگاه شناخته شده در سیکلادها، حدود ۵۳۰۰ سال پیش بود.
شروع سکونت در سیکلادها
به گفته باستان‌شناسان، انسان‌ها در آغاز دوره نوسنگی متاخر در جزایر سیکلادها، در جزیره سالیاگوس که ۵۰۰ متر از آنتی‌پاروس فاصله دارد، شروع به سکونت کردند.
کشف سکونتگاه سالیاگوس
سکونتگاه سالیاگوس، که آثار آن برای اولین بار در سال ۱۹۶۱ توسط نیکولائوس زافیروپولوس، سرپرست آثار باستانی، شناسایی شد و توسط باستان‌شناسان بریتانیایی جان ایوانز و کالین رنفرو در سال ۱۹۶۴ به نور آورده شد، کل جزیره را پوشش می‌دهد و به حداقل پایان هزاره پنجم قبل از میلاد برمی‌گردد.
ویژگی‌های سکونتگاه
این سکونتگاه از خانه‌های مستطیلی با پایه‌های سنگی تشکیل شده بود که توسط دیواری احاطه شده بودند. ساخت دیوار دفاعی نیازمند تلاش جمعی هماهنگ است، که نشان می‌دهد در سیکلادها آن‌ها قبلاً فرآیندی را آغاز کرده بودند که بعدها – در دوران برنز اولیه – به تأسیس شهرها منجر می‌شد.
فعالیت‌های ساکنان
ساکنان سکونتگاه ابزار و سرپیکان‌های خود را از ابسیدین می‌ساختند. به نظر می‌رسد که پردازش ابسیدین به میزان بسیار بیشتری از نیازهای محلی انجام می‌شد؛ این نشان می‌دهد که سکونتگاه سالیاگوس مرکزی برای پردازش و تجارت ابسیدین از میلوس بود.
فعالیت‌های اقتصادی و هنری
ساکنان همچنین به ماهیگیری، دامداری، کشت غلات، سفال‌گری و سبدبافی مشغول بودند.
یافته‌های باستان‌شناسی
قاشق‌هایی از صدف، چندین بیل و ابزار ساخته شده از استخوان، گلدان‌ها و مجسمه‌ها نیز در این جزیره یافت شده‌اند.
ویژگی‌های گلدان‌های کشف شده
بیشتر گلدان‌های کشف شده در سالیاگوس شبیه به کاسه‌های میوه هستند. آن‌ها از خاک رس تیره ساخته شده و دارای تزئینات خطی سفید هستند، باز هستند، با خطوطی که مستقیم، منحنی یا زاویه‌دار است و پایه‌ای صاف یا بیشتر اوقات پایه‌ای بلند دارند.
تمدن سالیاگوس
هیچ مکانی از تمدن به اصطلاح «سالیاگوس» باقی نمانده است. اطلاعات بسیار کمی درباره جامعه و اعتقادات مذهبی این مردم و همچنین درباره منشأ آن‌ها شناخته شده است.
“`
