کشف قبر با بقایای انسانی و ارابه‌ها در تراکیه
چندین سال پیش، قبری با بقایای انسانی به همراه ارابه‌ها و اسکلت‌های اسب در تراکیه در شمال شرقی یونان کشف شد.
جزئیات کشف قبر
باستان‌شناسان اعلام کردند که این قبر مربوط به اوایل قرن دوم میلادی است و شامل بقایای چهار عضو از یک خانواده ثروتمند مالک زمین است که سوزانده و به همراه پنج ارابه و پنج اسب دفن شده‌اند.
ساخت موزه در محل دفن باستانی
امروزه، موزه‌ای در محل دفن باستانی دوکسیپارا در اوروس در حال ساخت است که شامل بقایا و بسیاری از آثار حفاری‌های دهه‌های گذشته خواهد بود.
کشف گودال‌های بزرگ در محل
در محل، چهار گودال بزرگ کشف شد که شامل بقایای سوزانده شده سه مرد و یک زن به همراه هدایای فراوانی برای همراهی آنها در زندگی پس از مرگ بود، از جمله ظروف سفالی، شیشه‌ای و برنزی، چراغ‌های برنزی و چراغ‌ها، فانوس‌های برنزی، سلاح‌ها، جواهرات و جعبه‌های چوبی.
دفن ارابه‌ها و اسب‌ها
پنج ارابه‌ای که مردگان با آنها به محل آورده شده بودند، در همان مکان به همراه اسب‌هایشان دفن شدند. پنج اسب دیگر نیز در نزدیکی دفن شدند. تزئینات فلزی و قطعات فلزی مکانیزم همه ارابه‌ها باقی مانده است و در دو مورد، اثرات قطعات چوبی حفظ شده است.
شروع حفاری تپه دفن
حفاری تپه دفن در سال ۲۰۰۲ پس از تلاش‌های متعدد برای تخریب تپه و غارت محتویات آن آغاز شد.
اهمیت اسب‌ها و ارابه‌ها در جامعه تراکیه
اسب‌ها و ارابه‌ها در جامعه تراکیه اهمیت زیادی داشتند و نقش‌های مهمی در زمینه‌های عملی و نمادین ایفا می‌کردند.
مهارت‌های تراکیه‌ای‌ها در سوارکاری
تراکیه‌ای‌ها به خاطر مهارت‌های سوارکاری و تاکتیک‌های سواره‌نظام خود مشهور بودند و اسب‌ها به عنوان نمادهای قدرت، پرستیژ و قوت مورد احترام بودند.
نقش ارابه‌ها در جامعه تراکیه
ارابه‌ها، از سوی دیگر، نه تنها نمایانگر پیشرفت تکنولوژیکی بودند بلکه نشان‌دهنده وضعیت و اقتدار نیز بودند. در جنگ‌های باستانی، ارابه‌ها دارایی‌های نظامی قدرتمندی بودند و ارتباط آنها با جنگجویان نخبه و اشرافیت اهمیت فرهنگی آنها را افزایش می‌داد.
کشف قبر در دوکسیپارا
دوکسیپارا تنها مکانی در یونان است که قبری حاوی بقایای انسان‌ها، اسب‌ها و ارابه‌ها کشف شده است.
کشف قبرهای مشابه در تراکیه و بلغارستان
با این حال، قبرهای مشابهی در سایر نقاط تراکیه و به ویژه در بلغارستان کشف شده‌اند. در سال ۲۰۰۸، باستان‌شناسان بلغاری یک ارابه چوبی ۲۰۰۰ ساله را که با برنز پوشیده شده و با صحنه‌هایی از اساطیر تراکیه تزئین شده بود، کشف کردند.
ویژگی‌های منحصر به فرد کشف ارابه
آنچه این کشف را متمایز می‌کند، اندازه استثنایی چرخ‌های ارابه است که حدود ۱.۲ متر، ۴ فوت قطر دارند. در کنار ارابه، محل دفن نجیب‌زاده تراکیه‌ای خود را نشان داد که توسط حیوانات احاطه شده و با آثار چوبی و چرمی که به نظر می‌رسد افسار اسب‌ها باشند، همراه بود.
اشیاء دفن شده با نجیب‌زاده
این مرد با چندین شیء از جمله سکه‌های طلا، حلقه‌های طلا و جام نقره‌ای که تصویری از خدای یونانی اروس (معادل رومی آن کوپید) را نشان می‌دهد، دفن شده بود. او احتمالاً یک نجیب‌زاده یا حتی یک حاکم بود که در تراکیه باستان زندگی می‌کرد، در جایی که اکنون بلغارستان است.
رواج دفن نجیب‌زادگان با ارابه‌ها در امپراتوری روم
اگرچه مردم برخی از مناطق دیگر امپراتوری روم نیز گاهی نجیب‌زادگان خود را در نزدیکی ارابه‌ها دفن می‌کردند، این عمل به مراتب در تراکیه محبوب‌تر و پایدارتر بود، باستان‌شناس وسلین ایگناتوف گفت.
نقش ارابه‌ها در زندگی پس از مرگ
ایگناتوف افزود: “در همه موارد، ارابه‌ها نشان‌دهنده پرستیژ، قدرت و اقتدار هستند”، و اشاره کرد که ارابه‌ها احتمالاً برای استفاده توسط متوفی در زندگی پس از مرگ در نظر گرفته شده بودند.
قربانی کردن حیوانات در زمان دفن
در زمان دفن، احتمالاً اسب‌هایی که ارابه را می‌کشیدند، کشته می‌شدند. قربانی‌های حیوانی مانند خوک، سگ، گوسفند و گوزن به خدایان تقدیم می‌شدند، همراه با نوشیدنی‌های قربانی (مانند شراب)، ایگناتوف نوشت. گاهی اوقات، خود ارابه‌ها قبل از دفن جدا یا شکسته می‌شدند.
مهارت‌های تراکیه‌ای‌ها در جنگ و طلاکاری
تراکیه‌ای‌ها که در ‘ایلیاد’ هومر به عنوان متحدان تروجان‌ها در جنگشان علیه یونانی‌ها ذکر شده‌اند، به عنوان جنگجویان شجاع، پرورش‌دهندگان ماهر اسب و طلاکاران ماهر شناخته می‌شدند.
تاریخچه تراکیه‌ای‌ها
آنها در قرن پنجم قبل از میلاد یک پادشاهی قوی تأسیس کردند و در نهایت در قرن اول به تسخیر رومیان درآمدند و در قرن ششم به جوامع اسلاوی ادغام شدند.
“`
