سکاها و هنر طلای زیبا
سکاها گروهی از کوچ‌نشینان بودند که به خاطر هنر طلای زیبای خود شناخته می‌شدند. یکی از آثار آن‌ها مجسمه‌ای طلایی است که یک سوارکار سکایی را در حال سواری بر اسب نشان می‌دهد. این مجسمه در نزدیکی دریای سیاه در منطقه‌ای که اکنون ترکیه است، یافت شده است.
زندگی و جابجایی سکاها
سکاها از حدود ۸۰۰ تا ۳۰۰ قبل از میلاد زندگی می‌کردند. آن‌ها از مکانی به مکان دیگر در مناطقی که امروزه به عنوان جنوب سیبری، آسیای مرکزی و شمال دریای سیاه شناخته می‌شوند، جابجا می‌شدند. اگرچه آن‌ها از پیشینه‌های مختلفی آمده بودند، اما بسیاری از سنت‌های فرهنگی مشترک داشتند.
منابع تاریخی درباره سکاها
اطلاعات کمی درباره جنگجویان سکایی به صورت مکتوب وجود دارد و بیشتر آنچه می‌دانیم از منابع خارجی به دست آمده است. یکی از این منابع هرودوت، تاریخ‌نگار و جغرافی‌دان یونانی از قرن پنجم قبل از میلاد است.
او سکاها را به عنوان جنگجویانی سرسخت و گریزان توصیف کرده و گفته است: “هیچ‌کس که به آن‌ها حمله کند نمی‌تواند فرار کند و هیچ‌کس نمی‌تواند آن‌ها را بگیرد اگر نخواهند پیدا شوند.”
گزارش‌های هرودوت درباره سکاها
هرودوت درباره سکاها و دیگر گروه‌های کوچ‌نشین در گزارش خود از جنگ‌های پارسی نوشته است. او جزئیاتی درباره آداب و رسوم و شیوه زندگی آن‌ها ارائه داده است. هرودوت بخشی از این اطلاعات را به صورت مستقیم در سفرهایش به منطقه دریای سیاه جمع‌آوری کرده و به مکان‌هایی مانند شهر اولبیا و رودخانه دنیپر، که به یونانی‌ها به عنوان بورستن شناخته می‌شد، رسیده است.
با این حال، بسیاری از آنچه او آموخته احتمالاً از یونانیان دریای سیاه که با سکاها تجارت می‌کردند، به دست آمده است. سکاها کالاهایی مانند ماهی، گندم و حتی پلیس به یونانیان ارائه می‌دادند. برخی از داستان‌ها و اطلاعات احتمالاً به صورت شایعه و همراه با کالاهایی مانند ابریشم که از آسیای شرقی تجارت می‌شد، منتقل شده‌اند.
شواهد باستان‌شناسی درباره سکاها
شواهد باستان‌شناسی برای مطالعه سکاها عمدتاً از دو منطقه کلیدی به دست آمده است. یکی از این مناطق منطقه دریای سیاه است، جایی که یونانیان مستعمراتی برای تجارت با قبایل محلی ایجاد کردند. بسیاری از آثار باستانی از این منطقه در قبرهای رهبران ثروتمند سکایی و دیگر رؤسای قبایل یافت شده است. این آثار به قرن‌های ۷ تا ۴ قبل از میلاد بازمی‌گردند.
دومین منطقه کلیدی با شواهد باستان‌شناسی مهم، کوه‌های آلتای است. دفن‌هایی که در مکان‌هایی مانند پازیریک و دیگر سایت‌های این منطقه یافت شده‌اند، آثار منحصر به فردی ارائه داده‌اند که اغلب در بیشتر حفاری‌های باستان‌شناسی از دست رفته‌اند. بلافاصله پس از این دفن‌ها، آن‌ها به سرقت رفتند، مشابه قبرهای ثروتمند در منطقه دریای سیاه. هنگامی که دزدان وارد شدند، آب به داخل اتاق‌های زیرزمینی که با تپه‌های خاک و سنگ پوشیده شده بودند، نفوذ کرد.
در آب و هوای سرد کوهستانی، این آب یخ زد و به دلیل عایق‌بندی از تپه، یخ‌زده باقی ماند. در نتیجه، اقلامی از چوب، چرم، نمد و حتی بقایای انسانی از قرن‌های ۵ و ۴ قبل از میلاد به خوبی حفظ شدند زمانی که باستان‌شناسان روسی آن‌ها را در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۴۰ حفاری کردند.
“`
