عشق و احترام یونانیان باستان به سگ‌ها
یونانیان باستان سگ‌های خود را دوست داشتند و به آن‌ها احترام می‌گذاشتند و آن‌ها را به عنوان همراهان، محافظان و شکارچیان گرامی می‌داشتند. این موضوع با کشف چندین سنگ قبر سگ در طول قرن‌ها اثبات شده است.
داستان معروف از رابطه یونانیان باستان و سگ‌هایشان
معروف‌ترین داستان از رابطه بین یونانیان باستان و سگ‌های خانگی‌شان از هومر و اثرش اودیسه می‌آید. این داستان که در حدود ۸۰۰ سال قبل از میلاد نوشته شده است، داستان وفاداری بی‌پایان سگ‌ها به انسان را روایت می‌کند.
وفاداری آرگوس به اودیسئوس
آرگوس دوست وفادار شاه اودیسئوس است. اربابش پس از بیست سال ماجراجویی به خانه بازمی‌گردد و توسط خواستگاران خصمانه‌ای که برای به دست آوردن دست همسر اودیسئوس، پنلوپه، رقابت می‌کنند، شناخته نمی‌شود. با این حال، آرگوس اربابش را می‌شناسد و از جایی که به وفاداری منتظر او بوده است، بلند می‌شود و با تکان دادن دمش به او خوش‌آمد می‌گوید.
اشک‌های اودیسئوس
اودیسئوس نمی‌تواند جلوی اشک‌هایش را بگیرد و آن‌ها را به طور مخفیانه پاک می‌کند. اما او در لباس مبدل است و می‌ترسد که اگر به خوش‌آمدگویی پاسخ دهد، هویت واقعی‌اش را در برابر خواستگاران فاش کند. آرگوس به طور تراژیک دوباره دراز می‌کشد و می‌میرد.
سقراط و حکمت در سگ‌ها
فیلسوف بزرگ سقراط خود در سگ‌ها حکمت می‌دید. او ادعا می‌کرد که سگ‌ها فیلسوفان واقعی هستند زیرا آن‌ها “چهره دوست و دشمن را تنها با معیار دانستن و ندانستن تشخیص می‌دهند.” او نتیجه‌گیری کرد که سگ‌ها به یادگیری چیزها علاقه‌مندند زیرا با یادگیری، آنچه را که دوست دارند و آنچه را که دوست ندارند بر اساس دانش حقیقت تعیین می‌کنند.
دیوجنس و لقب “سگ”
فیلسوف دیوجنس از سینوپ، که از ۴۱۲ تا ۳۲۳ قبل از میلاد زندگی می‌کرد، توسط جامعه محلی “سگ” نامیده می‌شد. اینجا است که نام “کلبی” از آن گرفته شده است. در مورد اینکه چرا او را سگ می‌نامیدند، دیوجنس پاسخ داد: “زیرا من به کسانی که به من چیزی می‌دهند، چاپلوسی می‌کنم و به کسانی که به من چیزی نمی‌دهند، پارس می‌کنم و به دزدان گاز می‌زنم.”
نام‌گذاری سگ‌ها در یونان باستان
یونانیان باستان پارتنون را ساختند، فیلسوف شدند، بزرگ‌ترین تراژدی‌ها و کمدی‌های جهان را نوشتند و پایه‌های تمدن غربی را به طور کلی بنا نهادند – با این حال، ظاهراً در انتخاب نام برای سگ‌های محبوبشان مشکل داشتند.
روش‌های نام‌گذاری سگ‌ها
امروزه، ما معمولاً نامی را انتخاب می‌کنیم که دوست داریم، که ما را به چیزی یادآوری می‌کند یا برای ما معنای خوشایندی دارد. اما در آن زمان، روش نام‌گذاری سگ‌ها بسیار پیچیده‌تر بود.
نام‌های سگ‌ها در یونان باستان
به گفته گزنفون، نام‌های سگ‌هایی که توسط یونانیان باستان ترجیح داده می‌شد، کوتاه و شامل یک یا حداکثر دو هجا بود. آن‌ها همچنین به معنای نام سگ توجه ویژه‌ای داشتند و هیچ نامی به صورت تصادفی یا بر اساس هوس انتخاب نمی‌شد.
تأثیر نام سگ بر روان‌شناسی صاحب
دلیل این امر این بود که نام سگ بر روان‌شناسی صاحب آن نیز تأثیر می‌گذاشت. بنابراین، یونانیان باستان نام‌هایی را انتخاب می‌کردند که شجاعت، قدرت، سرعت، ظاهر یا دیگر ارزش‌های مادی و معنوی را بیان می‌کردند. نامی که گزنفون برای سگ خود انتخاب کرد “اُرمی” (Impetus) بود.
نام‌های دیگر سگ‌ها در یونان باستان
آتالانتی، شکارچی معروف اساطیر یونان، سگ خود را “آورا” (به معنای نسیم) نامید. دیگر نام‌های قابل توجه سگ‌ها در دوران باستان که می‌دانیم عبارتند از: “اُرمتیکوس” (Impetuous)، “مته‌پون” (Follower)، “اگرتیس” (The One Who Awakens You)، “کوراکس” (Crow)، “لامبروس” (The Shining One)، “ایوبولوس” (Good Shooter) و البته سگ وفادار اودیسئوس، آرگوس.
نام‌های دیگر سگ‌ها توسط پولیدوکس
فهرست نام‌های سگ‌ها از دوران باستان توسط پولیدوکس تکمیل شد که نام‌هایی مانند “لوکوس” (White)، “ملانوس” (Ink)، “آنتوس” (Flower)، “تویلا” (Storm)، “کینیگوس” (Hunter)، “سکافتیاس” (Digger) و “فیلاکس” (Guard) را نیز ذکر کرد.
ابراز غم و اندوه یونانیان باستان برای سگ‌هایشان
پس از اینکه دوست و همراه وفادارشان از این دنیا رفت، یونانیان باستان از ابراز غم و اندوه خود برای از دست دادنشان نمی‌ترسیدند و به طور آشکار گریه و عزاداری می‌کردند.
مراسم خاکسپاری سگ‌ها در یونان باستان
یونانیان حیوانات خانگی خود را در کنار جاده‌ها در قبرهای علامت‌گذاری شده دفن می‌کردند و کل مراسم به شکلی بسیار جدی انجام می‌شد.
کشف سنگ‌نوشته‌های سگ‌ها توسط باستان‌شناسان
باستان‌شناسان تعداد بی‌شماری سنگ‌نوشته بر روی سنگ قبرهایی که توسط یونانیان به دوستان پشمالویشان تقدیم شده بود، کشف کرده‌اند.
نمونه‌هایی از سنگ‌نوشته‌های سگ‌ها
یکی از سنگ‌نوشته‌ها می‌گوید: “این قبر سگ، استفانوس است که از دنیا رفت، که رودوپه برای او اشک ریخت و او را مانند یک انسان دفن کرد. من سگ استفانوس هستم و رودوپه برای من قبری برپا کرد.”
یکی دیگر می‌گوید: “هلنا، فرزند خوانده، روحی بی‌نظیر و شایسته ستایش.” این سنگ‌نوشته خاص نشان می‌دهد که برخی از یونانیان باستان، مانند امروز، سگ‌های خود را به عنوان فرزندان خوانده خود می‌دیدند.
در نمونه‌ای دیگر، یک شکارچی برای سگ ماده‌ای که به او در شکار در سه کوه یونانی که بر روی سنگ قبر ذکر شده است، کمک کرده بود، عزاداری می‌کند: “مطمئناً، حتی وقتی که در این قبر مرده‌ای، من فکر می‌کنم که حیوانات وحشی هنوز از استخوان‌های سفیدت می‌ترسند، شکارچی لیکاس؛ و شجاعت تو را پلین بزرگ می‌داند، و اوسای باشکوه و قله‌های تنها کیترون.”
یکی دیگر از سنگ‌نوشته‌های سگ محبوب یک خانواده از یونان باستان می‌گوید: “تو که از این مسیر می‌گذری، اگر این یادبود را دیدی، نمی‌خند، من دعا می‌کنم، اگرچه این قبر یک سگ است. اشک‌ها برای من ریخته شد و خاک توسط دست یک ارباب بر روی من انباشته شد.”
“`
