فرآیند بازسازی خانه ایلیاس وِنِزیس در آیوالیک، آسیای صغیر آغاز شده است. این نویسنده بزرگ یونانی در این خانه به دنیا آمد و تا سن ۱۸ سالگی در آن زندگی کرد.
بازسازی نتیجه فشار گزارش‌های مکرر در رسانه‌های یونانی و ترکی، و همچنین از سوی جامعه محلی و سازمان‌ها بود.
سقف این خانه نمادین که برای تاریخ هلنیسم در آسیای صغیر اهمیت دارد، تعمیر شده است، به همراه چارچوب چوبی سبک‌پوش طبقه بالا که توسط طبقه همکف سنگی پشتیبانی می‌شود.
این خانه که در اصل متعلق به پدر ایلیاس وِنِزیس، مایکل مِلوس از کفالونیا و مادرش با اصالت لسبی بود، در یک کوچه وسیع در بالای آیوالیک، نزدیک به کلیسای در حال فروپاشی تثلیث مقدس قرار دارد.
این کلیسا نقش تراژیکی در رویدادهایی که در اثر تاریخی وِنِزیس به نام “شماره ۳۱۳۲۸” توصیف شده، ایفا کرد.
این اثر سقوط هلنیسم آسیای صغیر در سپتامبر ۱۹۲۲، دستگیری بعدی او و زمان حضورش در گردان‌های کارگری به مدت ۱۴ ماه تا آزادی او به همراه تعداد کمی از هموطنان بازمانده را روایت می‌کند.
وِنِزیس در ۴ مارس ۱۹۰۴ در کیدونیا (آیوالیک) آسیای صغیر به دنیا آمد، طبق یادداشت خودزندگی‌نامه‌اش. پدرش، مایکل مِلوس، از کفالونیا و مادرش از لسبوس بود. پدربزرگ مادری‌اش، دیمیتریوس، نام خانوادگی وِنِزیس را داشت، نامی که ایلیاس بعدها به عنوان نام مستعار ادبی خود انتخاب کرد.
وِنِزیس تنها ۱۸ سال داشت که دستگیر شد. او در سال ۱۹۰۴ در آیوالیک به دنیا آمد و خانواده‌اش در طول جنگ جهانی اول در میتیلین زندگی کردند.
او از دوره‌ای که به عنوان اولین آزار و اذیت شناخته می‌شود، گذر کرد. آنها در سال ۱۹۱۹ به وطن خود بازگشتند. وِنِزیس از دبیرستان تاریخی کیدونیا، جانشین آکادمی معروف کیدونیا، فارغ‌التحصیل شد.
پس از آزادی از گردان‌های کارگری در پاییز ۱۹۲۳، به میتیلین بازگشت.
این مطابق با شرایط معاهده لوزان بود. در آنجا، او با حلقه ادبی استراتیس میریویلیس درگیر شد، که او را تشویق کرد تا تجربیات خود در دوران اسارت را مستند کند. این منجر به خلق “شماره ۳۱۳۲۸” شد.
این اثر ابتدا در روزنامه کامپانا در میتیلین، جایی که میریویلیس مدیر بود، به صورت سریالی منتشر شد. وِنِزیس و میریویلیس، استاد و شاگرد، بعدها اولین جایزه دولتی نثر را به اشتراک گذاشتند. هر دو در سال ۱۹۵۶ برای کرسی ادبیات در آکادمی آتن کاندیدا شدند، موقعیتی که وِنِزیس در نهایت به دست آورد.
وِنِزیس در دبیرستان میتیلین تحصیل کرد. فیلسوف یوانیس اولیمپیوس مدیر بود، اما او از دبیرستان کیدونیا فارغ‌التحصیل شد.
در میتیلین، وِنِزیس در بانک یونان کار کرد. در سال ۱۹۳۲ او را به آتن منتقل کردند، جایی که به طور دائمی مستقر شد. او از سال ۱۹۳۰ تا ۱۹۵۷ در بانک کار کرد. دو سال قبل از بازنشستگی، به درخواست فرماندار زنفون زولوتاس، “تاریخچه بانک یونان” را نوشت، که تاریخچه ۲۵ سال اول بانک بود.
پس از “شماره ۳۱۳۲۸”، او رمان‌های مهم دیگری مانند “گالینی” و “سرزمین آئولی” را منتشر کرد. هر دو برای تاریخ هلنیسم آسیای صغیر اهمیت دارند. وِنِزیس در دوران دیکتاتوری متاکساس به طور فعال دیدگاه‌های سیاسی خود را بیان کرد و به همین دلیل تحت آزار و اذیت قرار گرفت.
در دوران اشغال نازی‌ها، مقامات او را به دلیل صحبت درباره آزادی در یک گردهمایی کارکنان بانک یونان برای بزرگداشت سالگرد ۲۸ اکتبر دستگیر کردند. او را در “بلوک C” زندانی کردند، تجربه‌ای که بعدها او را به نوشتن تنها نمایشنامه‌اش، “بلوک C”، الهام بخشید. روشنفکران به اعدام او اعتراض کردند و در نهایت زندگی او را در آخرین لحظه نجات دادند.
وِنِزیس تحت قانون ایدیونیمون و در دوران دیکتاتوری متاکساس تحت آزار و اذیت سیاسی قرار گرفت.
او را دوباره در دوران اشغال به دلیل سخنرانی‌اش درباره آزادی زندانی کردند، اما او را از اعدام نجات دادند، پس از اعتراضات عمومی قابل توجه از سوی جامعه ادبی و روشنفکری.
با میراث ادبی غنی، این نویسنده یونانی از آسیای صغیر دو بار در سال‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۶۳ برای جایزه نوبل ادبیات نامزد شد.
او در سال ۱۹۷۳ درگذشت و طبق خواسته‌اش، خانواده‌اش او را در قبرستان مولیوس (میتیمنا)، شمال لسبوس، مقابل زادگاهش به خاک سپردند. قبر او ناشناس باقی مانده و تنها با کلمه “گالینی” که او شخصاً انتخاب کرده بود، علامت‌گذاری شده است.
خانه وِنِزیس که برای بسیاری ناشناخته بود، در سال ۱۹۷۰ شناسایی شد، زمانی که خواهرش، آگاپی مولیویاتیس، و پسرش، پتروس مولیویاتیس، یک دیپلمات جوان، از آیوالیک بازدید کردند.
آنها از خانه عکس گرفتند و بعداً این تصویر را در سال ۱۹۷۲ در مجله “ائولیکا گراماتا” و در سال ۱۹۷۴ در “نئا استیا” منتشر کردند. دیمیتروس پسارو، نویسنده “آیوالی”، در نهایت عکس را به دست آورد و احتمالاً آن را در آرشیو خود حفظ کرد.
“`
